Kobiety, które marzą o macierzyństwie, a z różnych przyczyn nie mogą doczekać się zajścia w ciążę, coraz częściej zastanawiają się nad zapłodnieniem pozaustrojowym. Ta ciągle jeszcze dość kontrowersyjna technika wspomaganego rozrodu niekiedy jest ostatnią szansą na macierzyństwo i ojcostwo, nie dziwi więc to, że skupia na sobie uwagę coraz większej grupy Polaków. Warto poznać zatem jej wady i zalety, aby podjąć świadomą decyzję dotyczącą zapłodnienia in vitro.

Kiedy zainteresować się zapłodnieniem in vitro?

Zapłodnienie in vitro należy do bardzo kosztownych metod walki z niepłodnością, naturalne wydaje się więc to, że skorzystanie z tej metody jest uzasadnione jedynie wówczas, gdy inne techniki wspomagania rozrodu zawiodą albo ich stosowanie nie znajduje uzasadnienia. W przypadku kobiet czynnikami sugerującymi zasadność zastanowienia się nad sensem zapłodnienia mogą być zatem:

• zaburzenia funkcjonowania jajników (w tym przedwczesna menopauza)
• endometrioza w zaawansowanej postaci
• poważne problemy z jajowodami (uniemożliwiające plemnikowi dostanie się do macicy)
• zespół policystycznych jajników (gdy zawiodą inne metody)
• zmiany w macicy utrudniające zarodkowi zagnieżdżenie się w niej (tu również in vitro ma mniejsze szanse powodzenia)
• zaburzenia hormonalne (zwłaszcza wówczas, gdy mają one wpływ na upośledzenie rozwoju komórki jajowej).

Bywa i tak, że niepłodność jest spowodowana problemami, z jakimi boryka się nie kobieta, ale mężczyzna. Tu wskazaniem do zabiegu in vitro jest przede wszystkim uszkodzenie jąder, a także problemy z plemnikami (zbyt mała ich liczba, duży odsetek plemników o nieprawidłowej budowie albo niewielka ich ruchliwość.

Niekiedy bywa i tak, że choć para stara się o potomstwo, a badania prowadzone przez lekarzy nie są w stanie wskazać na przyczynę niepłodności, nie dochodzi do zapłodnienia. W takiej sytuacji również można zdecydować się na zabieg in vitro. Zabieg ten jest wybawieniem również dla tych par, u których występuje niepłodność immunologiczna, a więc taka, którą wywołuje obecność w szyjce macicy przeciwciał atakujących i zabijających plemniki.

Przebieg zapłodnienia in vitro

Osoby, które zaczynają interesować się zapłodnieniem in vitro nie raz bywają zaskoczone tym, że mówimy o wyjątkowo złożonym procesie. Rzeczywiście, klasyczna technika in vitro składa się z czterech faz, każda jest przy tym jednakowo ważna dla powodzenia zabiegu.

Pierwsze działania lekarza koncentrują się na stymulacji hormonalnej jajników, o powodzeniu in vitro często przesądza bowiem jakość komórki jajowej. Drugi etap polega na pobraniu gamet męskich i żeńskich od obojga partnerów (niekiedy wymaga to również właściwego przygotowania samych plemników) i doprowadzeniu do zapłodnienia w warunkach laboratoryjnych. Finalnym działaniem jest przeniesienie zarodka do organizmu matki tak, aby doszło do implantacji. To właśnie na tym etapie pojawiają się kontrowersje, szansa na zapłodnienie w ten sposób kobiety nigdy nie jest bowiem wyższa niż dwadzieścia albo trzydzieści procent. Lekarze próbują rozwiązać ten problem skłaniając kobiecy organizm do produkcji większej liczby komórek jajowych i tworząc większą liczbę zygot. Podobne postępowanie zwiększa szanse na zapłodnienie, jest jednak bardzo problematyczne z etycznego punktu widzenia i całkowicie nie do zaakceptowania przez pewne grupy potencjalnych pacjentów.

Szanse na powodzenie in vitro

Współczesna medycyna zdaje sobie sprawę z tego, że in vitro może być szansą dla wielu par bezskutecznie oczekujących potomstwa, nieustannie podejmowane są więc próby zwiększenia szansy na zapłodnienie i samo utrzymanie się płodu przez okres ciąży. Dziś skuteczne okazuje się dwadzieścia do trzydziestu procent zabiegów, choć oczywiście duże znaczenie ma w tym wypadku wiek matki i stan, w jakim znajdują się jej jajniki. Pary zazwyczaj decydują się na dwie albo trzy próby, co zwiększa szansę na poczęcie i utrzymanie ciąży.

Sam przebieg ciąży zasadniczo nie różni się od tego, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy do zapłodnienia dochodzi w naturalny sposób, choć oczywiście należy liczyć się z tym, że wzrasta nieco ryzyko poronienia (wynika to właśnie z tego, że do samego zapłodnienia i zagnieżdżenia się zarodka w macicy nie dochodzi w sposób naturalny). Dziecko może mieć również niższą wagę urodzeniową, a i sam poród może odbyć się wcześniej, same dzieci rozwijają się jednak tak samo, jak ich rówieśnicy, którzy przyszli na świat w wyniku poczęcia w naturalny sposób. Pary, które decydują się na zapłodnienie in vitro muszą również liczyć się z tym, że zabieg zwiększa ryzyko wystąpienia ciąży mnogiej wymagającej szczególnie starannego prowadzenia.

Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, bardzo prosimy o Twój komentarz. Podziel się swoją wiedzą z innymi mamami, wzbogać tę stronę!

Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.

Dodaj komentarz

Imię E-mail (nie będzie widoczny) Treść komentarza Wpisz powyższy kod (zabezpieczenie) 2000