Porody w Anglii i w Polsce nieco się różnią. Główne rozbieżności dotyczą prowadzenia ciąży (badań i opieki nad ciężarną).

Ciąża w Polsce a ciąża w Anglii: prowadzenie porodu

W Anglii osobą prowadzącą ciążę jest położna, której zadaniem jest dbanie o zdrowie i prawidłowy rozwój dziecka oraz matki. Bardzo często zdarza się, iż ginekologa-położnika kobieta widzi po raz pierwszy podczas porodu lub już po nim. Pierwsza wizyta w przychodni odbywa się między 11 a 12 tygodniem ciąży. Położna słucha tętna płodu, mierzy obwód brzucha. Podobnie jak w Polsce pobiera krew i mocz do badania. Ponadto umawia ciężarną na badanie ultrasonograficzne (USG), jak również kieruje do odpowiedniego specjalisty, jeśli zauważy jakieś nieprawidłowości.

Angielska służba zdrowia wychodzi z założenia, że wcześniejszy etap ciąży jest bardzo niepewny. Tamtejsi lekarze jako zwolennicy selekcji naturalnej rzadko podejmują wówczas działania zapobiegające poronieniu. Jeśli około 8–10 tygodnia wystąpi plamienie związane z procesem poronnym, tylko w pojedynczych przypadkach kobiety są przyjmowane do szpitala. Nie są im jednak podawane leki podtrzymujące ciążę, zawierające progesteron, jak luteina czy duphaston.

W Polsce, podobnie jak w Anglii, ciąża może być prowadzona przez położną. Jednak w przeważającej mierze ciężarną opiekuje się lekarz ginekolog-położnik. Na pierwszą wizytę kobieta powinna udać się jak najszybciej, jeśli tylko podejrzewa, że jest w ciąży. Jeśli zgłosi się do lekarza po 10 tygodniu, zgodnie z polskim prawem po porodzie nie może starać się o przyznanie tzw. becikowego. Aby je uzyskać, kobieta musi mieć odpowiednią dokumentację medyczną, potwierdzającą, iż przez całą ciążę była pod opieką lekarską.

W Polsce na pierwszej wizycie wykonywane jest USG, zalecane są też badania laboratoryjne, takie jak pełna morfologia krwi oraz badanie ogólne moczu. Jeśli jest to ciąża zwiększonego ryzyka, lekarze profilaktycznie przepisują progesteron w formie luteiny bądź duphastonu w celu podtrzymania ciąży. Obowiązkowo w każdym trymestrze jest wykonywane badanie USG.

Ciąża w Polsce a ciąża w Anglii – badania

W Polsce i w Anglii wykonuje się mniej więcej te same badania. W obu krajach regularnie oddawane do analizy są krew i mocz.

W Polsce test obciążenia glukozą wykonuje się obowiązkowo, natomiast w Anglii zalecany jest, jeśli występują do niego jakieś konkretne wskazania, np. cukrzyca w poprzedniej ciąży, nadmierna masa ciała lub otyłość matki. W przeciwieństwie do Polski, w Anglii nie wykonuje się badania pod kątem toksoplazmozy. Polskich lekarzy obowiązuje kalendarz określający, jakie badania powinny być przeprowadzone w poszczególnych tygodniach. W Anglii z kolei decyzję o skierowaniu na badanie podejmuje położna. Kolejne różnice odnoszą się do USG – w Polsce wykonywane jest ono minimum 3 razy, angielska służba zdrowia przewiduje zaś wyłącznie 2 obrazowania. W Polsce badania prenatalne wykonuje się między 11 a 14 tygodniem oraz około 20 tygodnia. Natomiast w Anglii spośród badań prenatalnych standardowo przeprowadzane jest tylko USG. Lekarz zleca wykonanie dodatkowych badań, jeśli istnieją ku temu wskazania, jak np. podejrzenie u dziecka wady genetycznej lub rozwojowej.

Ciąża w Polsce a ciąża w Anglii: poród

Angielska służba zdrowia nie widzi żadnych przeciwwskazań, aby osoba towarzysząca była obecna podczas porodu, zarówno naturalnego, jak i cesarskiego cięcia. W Polsce zaś lekarz często nie zezwala, by bliska osoba towarzyszyła rodzącej w czasie „cesarki”. W Anglii na porządku dziennym stosuje się kleszcze i próżnociąg, natomiast w Polsce odchodzi się od tych procedur, zwłaszcza jeśli chodzi o kleszcze. Angielskie położne kładą duży nacisk na pomoc laktacyjną, która w Polsce nadal jest często zaniedbywana.

Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, bardzo prosimy o Twój komentarz. Podziel się swoją wiedzą z innymi mamami, wzbogać tę stronę!

Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.

Dodaj komentarz

Imię E-mail (nie będzie widoczny) Treść komentarza Wpisz powyższy kod (zabezpieczenie) 2000